Digitale expositie over het leven van Generaal Marinus B. Rost van Tonningen
Generaal Marinus Rost van Tonningen werd te Paramaribo geboren
Vader Nico Rost van Tonningen (1819-1878) was luitenant te Paramaribo toen zijn zoon Marinus in 1852 werd geboren. Ook andere familieleden kozen een militaire carrière.
Vader Rost van Tonningen werd eervol uit militaire dienst ontslagen en werd vervolgens gezaghebber van Eustatius.
Gezaghebber Rost van Tonningen en betaalt voor zijn pensioenopbouw
Om aan een goed pensioen te komen moest de gezaghebber maandelijks bijstorten. Het resultaat was er naar. Een pensioen van 3.208,33 gld per jaar.
In 1869 begon hij aan de KMA te Breda met zijn 
officiersopleiding.
Via het lotingssysteem moest Marinus zich voor de keuring melden te Nijmegen. Hij had nummer 38
In 1872 werd de jonge cadet Tweede Luitenant 
benoeming tot kapitein
Correspondentie vond plaats tussen jkvr Meinouda en haar moeder
trouwkaart met jkvr Meinouda van der Bosch
In 1882 werd hij bevordert tot Kapitein.
Enkele jaren later had hij zijn oog laten vallen op Jkvr Meinouda van den Bosch met wie hij in 1888 zou trouwen. Hij 35, zij 21. Het leeftijdsverschil baarde haar ouders zorgen. Tussen Meinouda en haar familie kwam een uitvoerige briefwisseling opgang.
Uiteindelijk kwam er toch een verloving en korte tijd later een bruiloft
In 1893 kwam te bevordering tot Majoor.
Vier jaar later werd hij Luitenant-Kolonel
Op reis naar Nederland kon hij een jaarsalaris geneiten van 3000 gulden als majoor en 3.400 gld als lt-kolonel.
De constante vechtpartijen en de Lombokexpedities gaven hem veel onderscheidingen. Onder andere het prachtige rijk gedecoreerde Ere-sabel, die statig en voornaam aan zijn uniform kon hangen.
De Lombokexpedities hadden grote en ingrijpende gevolgen. De militair Rost van Tonningen schreef uitvoerig rapporten over de krijg aan zijn superieuren. Schitterende documentatie.
Vanwege zijn verdiensten in de Atjeh-oorlog kreeg Marinus diverse onderscheidingen.
generaal-majoor
In 1904 benoemde Wilhelmina haar adjudant tot Generaal-Majoor bij het Wapen der Artillerie
Uiteindelijk volgde in 1907 de benoeming tot Commandant van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Het was de hoogst denkbare rang die te verkrijgen was.
benoeming tot Commandant KNIL
Benoemd tot Ridder Militaire Willemsorde 3e Klasse
In 1908 werd hij gedecoreerd met de Militaire Willems-orde 3e Klasse.
Eervol ontslag als Commandant van het K.N.I.L.
In 1907 vroeg hij om eervol ontslag, waarop hij samen met zijn vrouw en hun jongste zoon Meinoud naar Den Haag vertrok.
In Den Haag woonde hij aan de Groot-Hertoginnelaan. Veel Indiëgangers woonden in die buurt. Hun drie kinderen gingen in de buurt op school en speelden voetbal bij Quick.
Als Adjudant van H.M. de Koningin was Rost van Tonningen veel op het paleis.
Het boek over het leven de M.B. Rost van Tonningen is verkrijgbaar in de betere boekhandel en rechtstreeks bij uitgeverij Kirjaboek te Hoogwoud.
Een nuance m.b.t. de titel van dit boek. De heer Rost van Tonningen was destijds bij de Lombokexpeditie in 1894 majoor van de artillerie. Hij is geen Lombokgeneraal (dat waren Vetter, Van Ham, Segov). Dat doet echter niets af van zijn verdiensten destijd en nadien.
Ik heb het boek besteld en kijk er belangstellend naar uit.
Dank voor de reactie. De naam Lombokgeneraal is mss wat ongelukkig gekozen, maar hij was ook later veel betrokken bij Lombokherdenkingen die hij trouw bezocht. Vandaar deze betiteling.
Ik begrijp de overweging van de titel. Niets op tegen. Hij was immers wel een van de in rang lagere Lombokcommandanten. Het staat buiten kijf dat de latere commandant van het Indische leger een belangrijke rol heeft gespeeld bij de terugtocht tijdens de eerste expeditie. Generaal Vetter was zo aangeslagen door de gebeurtenissen dat hij daartoe zelf niet meer in staat was.
Ik heb het boek gelezen. Een boeiend document. Lekker vlot geschreven. Prettig om te lezen. Kleine opmerking (blz. 136) de Balinese bevolking was Hinduist, geen Boeddhist . Ik was erg benieuwd hoe Rost zelf over Vetter en diens beslissingen gedacht zou hebben in de aanloop tot de gebeurtenissen op de 25e en 26e augustus 1894 en het verloop nadien. Dat mis ik. Mogelijk heeft hij zich daar nooit over uitgelaten. Dat zou heel goed passen bij deze carriereman. En ook ben ik heel benieuwd hoe het met zijn weduwe verder is vergaan na zijn overlijden. Zij heeft hem 19 jaar overleefd. Dat mis ik een beetje. Temeer zij in het boek een prominente plaats inneemt. Desalniettemin een goed gedocumenteerd boek over een boeiend persoon in een uiterst boeiende tijd.
Beste heer Groenendaal,
Hartelijk dank voor de reactie en voor Uw vriendelijke woorden met betrekking tot het boek.
Marinus Rost van Tonningen heeft enkele verslagen geschreven waarin bepaalde relevante onderdelen van de krijg naar voren komen,
maar zaken die niet in een krijgsverslag thuishoorden liet hij er buiten. Het ging er heftig aan toe op het slagveld!, maar dat had U al begrepen.
In overgebleven correspondentie aan zijn vrouw is hij ook zeer terughouden geweest over zijn relatie met Vetter.
Zijn weduwe heeft zich veel ingezet voor de veteranen uit de Lombokoorlog. Zij trad hiermee in het voetspoor van haar man.
Ze werd op diverse bijeenkomensten en partijen gevraagd en gaf geregeld acte de presence. Haar karakter werd met het groeien der jaren sterker.
Ze was trots op haar kinderen en kleinkinderen, die haar altijd goed verzorgd hebben. Feit is wel dat de correspondentie voorbij is als het
echtpaar eenmaal in Den Haag woont. Van mevrouw F.S. Rost van Tonningen-Heubel is overigens bekend dat ze altijd vol ontzag sprak over haar schoonmoeder.
Hun relatie was kortstondig maar innig. Zo laat zich die het beste karakteriseren.
Mag ik vragen of geinteresseerd bent ik koloniale oorlogen in het algemeen of juist deze in het byzonder?
Met vriendelijke groeten,
F.J.A.M. van der Helm