Toen in 2002 de Tweede Kamer accoord ging met het onder bepaalde omstandigheden accoord gaan met een ,,zachte dood” wisten diverse ethici, waaronder ondergetekende, reeds te wijzen op het hellende vlak waarop we ons zouden kunnen gaan begeven, wanneer we niet op onze qui-vive zouden zijn. Nu acht jaar later, is de gevreesde voorspelling reeds bewaarheid doordat een initiatiefgroep onder leiding van o.a. Frits Bolkestein, Jan Terlouw, Hedy d’Ancona, advocaat Sutorius en Paul van Vliet 40.000 handtekeningen willen ophalen om 70+-ers, die levensmoe zijn naar de andere wereld te brengen.

In Nederland is het sinds enige tijd mogelijk om met 40.000 handtekeningen een zogenaamd burgerinitiatief te starten, waarmee een bepaald onderwerp verplicht op de agenda van de Tweede Kamer kan worden geplaatst. Lieden van de initiatiefgroep Uit Vrije Wil is een grootscheepse campagne gestart om 40.000 handtekeningen bij elkaar te krijgen voor een wel zeer byzonder initiatief. Denkend aan gezonde ouderen, die zoals dat genoemd wordt tevreden terugkijken naar een voltooid leven, zou de mogelijkheid moeten worden geboden om indien zij dat wensen zelfmoord te begaan. En omdat de naam zelfmoord zo onvriendelijk klink moet een arts of ,hulpverlener’ worden gevraagd de persoon van 70 jaar of ouder op eigen verzoek naar de andere wereld te helpen.

Een tragische ontwikkeling in onze individualistische samenleving, waarbij de hopeloze gevallen opgeruimd gaan worden met de spuit of de pil. De meest humanistische lieden die voor de zoveelste maal denken op de plaats van de Schepper te kunnen gaan zitten hebben nu in hun grote barmhartigheid het plan opgevat om aan mensen (van 70+) voor wie het leven voltooid is, desgewenst een vroegtijdig einde te mogen geven. Een ontwikkeling die beangstigend is, omdat het respect voor het leven neit langer wordt gegarandeerd, maar vooral omdat er zo lichtzinnig wordt nagedacht over het leven dat de mens bij zijn geboorte heeft gekregen. De adem of de ziel (latijn:anima) die hem bij de vleeswording is ingeblazen en die bij het sterven van het lichaam weer vrijkomt.

Een lichaam is geschapen als voertuig van de ziel in deze aardse werkelijkheid. Om de een of andere voor mensen onbegrijpbare reden, zijn we in onze aarde jas terecht gekomen. Deze jas is onvermijdelijk, er is geen ontkomen aan. Het houdt geen stand om te zeggen die jas past mij niet meer, ik gooi hem weg. Wij dienen het lichaam te respecteren van zowel mens, dier als plant. Wij mensen hebben niet het recht om zelf het recht op levensbeeindiging te nemen. Wij hebben te leven zolang we te leven hebben. Een gezond lichaam in een gezond lichaam zou voor menigeen optimaal zijn. Edoch, het kan ook anders. Niemand kan van te voren bepalen hoe zijn lichaam zal lijden en sterven. Zo zijn de oude wetten van de Natuur, die voor alle beziellijke wezens gelden. Vaag, duister en onsympathiek klinkt het idee om mensen die geen zin meer hebben in het leven (mits 70 jaar of ouder) naar de andere kant te helpen. Dit wordt een rare samenleving.

Waarom dood?

Het eerste wat ieder weldenkend mens zich zou afvragen is, waarom wil de persoon in kwestie zelfmoord plegen? Wat schort er aan het leven, wat het voor deze persoon zo moeilijk maakt. Let wel: we hebben het over lichamelijk gezonde mensen. Waarom menen die mensen hun leven als voltooid te zien en wie zijn zij, dat ze kunnen bepalen of een leven voltooid is.

Onderzoek heeft aangetoond dat het hier gaat om een grote groep eenzamen, die van alle medemensen is verstoten. Mensen voor wie het leven geen doel meer heeft omdat nimmer meer naar hun wordt omgekeken. Het zijn de eenzamen, die in deze alsmaar meer geindividualiseerde samenleving geen zin meer vinden voor hun bestaan. Die zich buitendien te veel vinden, omdat ze AOW krijgen en er neits voor terug doen. De financiele wereld oordeelt keihard. De technische wereld regeert! De mens va 70+ is waardeloos geworden en dat voelt de eenzame, die slechts beschouwd wordt als een kostenpost.

Een samenleving waarin jonge en oude mensen vrijwillig het leven kunnen laten is ziek. Zowel een jong als een oud leven dient beschermd en gerespecteerd te worden. Respect betekent dat de mensen eerbied hebben voor elkaar en voor het elven. Ze moeten elkaar helpen. Elkaar zin geven om te leven. Een levendoel in deze onpersoonlijke samenleving. Dat kost wat meer energie dan een mens simpel een spuit te geven, want hieraan toegeven is onmenselijk! Hieraan toegeven betekent niet de mens helpen met het oplossen van het probleem, namelijk de eenzaamheid of ander, maar betekent de mens oplossen en zie: weg is het probleem! Dit is de omgekeerde wereld. Een beetje beschaving heeft respect voor het leven en zal nooit iemand afschrijven omdat hij levensmoe is. Een levensmoede mens vraagt om hulp en aandacht en kan men niet gelijk een om hulp roepende drenkeling laten verzuipen!